Reacties

Die “censuur” trof ook mijn Brussels dialect.

Indrukwekkend waargebeurd verhaal. Koude rillingen van zulke wezens.
Gelukkig had men het bedrog en de moorden uiteindelijk door. 3x een overlijden van gezonde mensen in haar eigen huis ? En dan nog net er voor levensverzekeringen afsluiten, Marie Thérèse Ablay was in ieder geval niet van de slimsten.
Ik had dit hele verhaal graag in boekvorm gelezen, maar niet het boek dat ze zelf heeft geschreven natuurlijk.
Bestaat er een boek over Marie Thérèse Ablay ?
Mvg Lydia

In Brussel werd na de oorlog de “Place de Bavière” omgedoopt tot Dinantplein. En Weense koffie werd voor immer Luikse koffie, “café Liégeois”.

Het lied is blijkbaar nog veel ouder: in een versie gepubliceerd circa 1854 wordt het al een “popular melody” genoemd.

ik gebruik dit regelmatig ook voor moordliederen waar ik geen melodie van vind, soms klopt het met enkele woorden aan te passen

Kan iemand mijn helpen aan de volledige tekst van het liedje dat na de bevrijding in 1945 werd gezongen. Het was een kampenliedje en gaat als volgt:
De septemberdagen brachten grote nood
We waren te beklagen we flirten met de dood
We vlogen weldra weg van huis
waar men ons bracht was het niet zo pluis
in ’t kamp van Sinte Kruis, in ’t kamp van Sinte Kruis.

Bij het Erfgoed Kortenberg ligt nog een serieus aantal teksten verzameld door Rosita Verbist. Er zijn geen geschreven melodiën bij, maar de meesten zijn terug te vinden.

Nu ook teruggevonden in Het Laatste Nieuws – editie Brussel – van 19 maart 1944 maar ook hier geen namen, zelfs geen datum.
Ook volgens HLN gebeurde het in Overijse Vlaams-Brabant (of althans in de buurt volgens de krant) en het artikel in Maldegem kwam pas een week later.

Maar op 21 maart reeds trekt de krant Vooruit het hele verhaal in twijfel nadat ze het elders/eerder al hadden gelezen als een tragedie die plaatsvond in Aalst. Zoals het ernstige journalistiek betaamt merkten ze op: “Het feit dat geen namen evenmin als een juist adres worden voorop gezet, moet wel verdacht lijken en tot nadenken nopen. Maar het volstaat dat één op sensatie beluste penneridder het aandurft den kwakkel langs de pers de wereld in te sturen, opdat zijn konfraters zich bovenarms op de “gebeurtenis” werpen en hun krant is een van “bloeddruipende” titel rijker”
“Nil nove sub sole” zouden Latinisten zeggen.
En inderdaad, ook marktzangers waren op sensatie belust en deden bij zo’n hilarisch verhaal niet veel moeite om de feiten te dubbelchecken.

Een vrijwel identieke melodie vonden we ook terug in “Melodieën-Gids voor bruiloften en andere gezellige bijeenkomsten” (1893, L.H. Deelman, Groningen) Daar wordt het “Eine kleine wunderschöne” genoemd maar de volledige duitse tekst hiervan hebben we nog niet kunnen bovenspitten.

Het studentenlied “Crambambuli” staat met een nederlandse tekst afgedrukt in het “Liederboek van Groot-Nederland” (F.R. Coers, 1897, 4 delen), gratis te downloaden bij Google Books.

Wat leven die ploerten toch bedonderd:
ze houden niet van meisjes en ze drinken geen wijn!
Ze leven van de wereld afgezonderd!
Zou jij het niet verwensen om zo’n ploert te zijn?
Ze drinken ’t water van de schie
en denken: ’t is Crambambuli, Crambambuli, Crambambuli.