Reacties

Willy Machiels laat weten dat dit lied een vertaling is van “Le petit objet” gezongen door Polin. Originele tekst van Ambroise Girier en Eugène Rimbault, muziek van Vincent Scotto – Henri Christiné, gecreëerd in 1906. En hij heeft helemaal gelijk, luister maar: we hebben het origineel hierboven toegevoegd als MP3 bestand! Of bekijk het op YouTube

Altijd heel interessant. Waar blijven jullie het halen ?
Mich
(Het Goudblommeke in Papier)

Ferm.

Ik ben een 67 jarige gepensioneerde , die al enkele jaren, als hobby gaat zingen bij bejaarden en dementen. Deze week ontving ik een copy van een liedjesboek, van een 87 jarige vrouw. Ze was dit liedjesboek beginnen schrijven in 1949. Het eerste liedje in het boekje is “ Vaarwel mijn jongen” . De vrouw is inmiddels overleden! Ik zou heel graag al deze liederen willen leren zingen. Hopelijk kan mij iemand helpen. Ik zoek de melodie en de gitaarakkoorden . Wie kan mij tips geven ? Dank bij voorbaat ! Michel

Een goede halve eeuw geleden kreeg ik op een dag een rondleiding in de oude pastorij van Nijlen. De toenmalige pastoor vertelde mij dat de opvolger van de vermoorde pastoor sterk bevangen was door een helse angst eenzelfde lot te zullen ondergaan. In de oude pastorie van Nijlen liet hij daarom een zwaar smeedijzeren hek bouwen op de eerste verdieping voor de slaapkamers dat op een heel bijzondere manier afgesloten kon worden met een zware staaf, en dus zonder sleutel. Daarenboven kon hij vanuit zijn slaapkamer via een spionkop rechtstreeks in de ontvangstkamer op het gelijkvloers kijken. In de slaapkamer was ook duidelijk te zien dat één van de ramen toe gemetseld werd. De legende vertelt ons dat dit was gedaan omdat de pastoor niet graag zicht had op het werkend boeren volk op het veld! Raar volkje die pastoors van Nijlen, niet?

Spijtig, er waren plezante liedjes bij. In de hoop jullie te mogen terug zien, bedankt.

Het begin van de eerste strofe zou er kunnen op wijzen dat het lied (ook) gezongen werd op de melodie van “Dis-moi, soldat, t’ en souviens-tu?”, beter bekend als “Ik ben soldaat doch tegen mijn begeren” (Soldaat van de vrede). De tekst past alvast perfect op die melodie

Dag,
“Het loon van den arbeid”, vond deze tekst in een oud boekje.
Wat pielen op mijn gitaar en had er meteen een melodie bij. En, denk ik, eigentijdser.
Erg,erg leuk om de originele melodie te kunnen horen. Dank u. Ik vraag mij af wie Chef van Dijk is.
Ik heb hem niet kunnen vinden. George Hofman is mij bekend en kwam uit Sappemeer, niet zover van mijn woonplaats vandaan. Nogmaals dank dat ik de melodie kon horen en de geschiedenis van dit lied kon lezen.

Geweldig!!!
Mijn moeder zong het vroeger thuis wel.
En nee, we zijn geen Vlaamse familie, maar een Westfriese!
Mijn moeder is geboren en getogen in Spierdijk, een Westfries dorp tussen Hoorn en Alkmaar, in Nederland dus!
Ik wist het refrein nog en de laatste regels.
Geen idee of mijn moeder de tekst precies zo zong als hier gepubliceerd.
Ook geen idee waarvan ze het lied kende.
Het moet ook in het noorden van Nederland heel bekend zijn geweest.
Ik ben geboren in 1952 – in dezelfde bedstee waarin mijn moeder geboren was – en hoorde het lied rond 1960, zeg tussen 1958 en 1965 (daarna kregen we een nieuw huis op dezelfde plek, maar ik herinner me het lied uit ons oude huis…).

Roger Hessel schrijft in “De filosofen van de straat” op pagina 333 dat het niet duidelijk is wie de tekst van dit lied schreef: niet alleen Tamboer zong het, ook Jaak Van Gestel, Ernest Vanderplancke en Achille Coppenolle hadden het volgens hem op hun liedblaadjes staan. Wij hebben het zelf alleen bij Tamboer aangetroffen. Het is ook typisch diens taalgebruik. In Brabant zou niemand zeggen “wat het Lot van de werkman zal beslissen”, wel “wat het Lot over de werkman zal beslissen”.