Reacties

Roger Hessel mailt ons:

Dag Johan,

Het lied is in Vlaanderen gekend als “De laatste wals”. Het was in de jaren vijftig van vorige eeuw een groot succes. Als ik me niet vergis werd het op 78 toeren gezongen door Ray Franky, de charmezanger bij uitstek in Vlaanderen toen. In de danszalen was de “langzame wals” gekend als “een frottertje”, omdat hij dicht bij elkaar werd gedanst.
Het lied, of een deel van het refrein, werd in de vijftiger jaren ook gebruikt bij het leger. Wanneer, in de landmacht, dienstplichtigen afzwaaiden, werd de laatste drie avonden de lichten uitgeblazen in fantasie, gespeeld door drie trompetters. Daarin kwam een deel van het refrein van “De laatste wals”.
Een “weetje watje” dat je misschien ook wel weet, maar ik dacht: “het kan nooit kwaad om dit te melden”.

groetjes,
Roger

n.b. Ik ben juist klaar met mijn werk over “Folklore in het Leger”. Daarin heb ik ook de partituur opgenomen van de lichten uitblazen in fantasie.

Het schiet mij nu ineens te binnen dat tijdens WO I door engelse soldaten nog een andere versie van “Auld Lang Syne” werd gezongen om de absurditeit van de oorlog aan te geven:
“We’re here because we’re here because we’re here because we’re here …”
Zie bijvoorbeeld https://youtu.be/UA730QtjOBE vanaf seconde 30 tot seconde 50
Het is ook het titellied van een CD over de slag bij Passendale, van Coope, Boyes and Simpson + vrienden. Het lied staat eveneens op de CD “In Flanders Fields”

Beste Johan,
Bij raadpleging van de rubriek Wup-wup, lees ik de vraag van Lieve Osaer die op zoek is naar het liedje Wiestietie. Je antwoordt dat het je onbekend is.
Misschien kan ik je, en Lieve, helpen?
Ik denk dat het gaat om “Een lied voor grote omstandigheden” van H. Defoort.
Het refrein begint met “Wiestietie, tjierelatietie…”
Tijdens mijn veldwerk kon ik het drie keer noteren, bij (en verwijzingen naar mijn collectie die je blijkbaar hebt):

Michel Figoureux, nr. 754, (deel II, bl. 1119), opname
Maurits Plasman, nr. 897 (deel IV, bl. 1286), opname
Jozef Huyghe, nr. 1.016 (deel IV, bl. 1512)

Groeten, en veel succes,
Jan

Dit is een heel mooie ont-dekking. Zo zien we dat het passionele speurwerk van hedendaagse vorsers zoals Johan Morris, met resultaat voortb(r)ouwt op het veldwerk van studenten van 40 jaar geleden onder leiding van (nu) em. prof. dr. Stefaan Top (KU Leuven). En zo is de volksliedstudie constant in beweging en boekt ze immer vooruitgang.
Johan vermeldt dat het refrein “Hier staan tot afscheid weer de broers…” gezongen werd door Scouts en Chiro. Ik kan toevoegen dat dit ook zo was bij de KSA, in elk geval bij KSA Kerelstede van Veurne, waarvan ik lid was van 1966 tot 1978. We zongen het altijd als ultiem lied op de “slotformatie”, de laatste dag, als het kamp in de Kempen opgebroken was en de vlag gestreken… Steeds een beklijvend ritueel… Blij te vernemen dat deze “ultieme wals” gebaseerd is op Auld Lang Syne van scotsman Robert Burns…

Bedankt nu ken ik het liedje dat ik mijn moeder zo graag hoorde zingen en kan ik het ook voor mijn kinderen

Ik ben al mijn hele leven op zoek naar dit nummer! Mijn grootmoeder zong het voor mij toen ik nog heel klein was en ik ben blijven zoeken naar dit nummer! Het doet zo goed om dit te horen en de tekst te kunnen meezingen. Dank u

Kent iemand het liedje Wiestietie? Het refrein begint als volgt: wiestietie,tjierelarietie (2 x)

We vonden de tekst van dit lied ook (verminkt) terug in het liedjesschrift van Florentine Sterckx. Dat zou er op wijzen dat het lied kort na WOI werd opgeschreven, zoals de rest van de liederen in dat schriftje, en dat het dus circa 1923 moet zijn gemaakt, toen de melodie werd gepubliceerd.

Heel blij dat ik deze tekst gevonden heb, mijn vader zong het vroeger altijd voor ons, al ontbreken er nog wel strofen denk ik. Ik herinner mij iets van:’k heb ook nog een ouw matant, die ik hier niet mag vergeten, oepsasa enz, z’heeft zij met haar groot verstand 20 jaar in ’t kot gezeten…… de rest ken ik niet meer.Toch heel hartelijk dank!

Johan,
In mijn collectie “Volksliedonderzoek in Groot-Veurne” (KU Leuven, 1979) is ook een “De stervende jongeling of de ware liefde van Gustaf en Laura” opgenomen, uit het repertoire van Achille Coppenolle.
Air: “Nuit de rio”
Het staat op een liedblad met vermelding op binnen- en achterzijde: “Gezongen en verkocht door Jean-Louis Beulens, Schaerbeek en Coppenolle Achielle Rousselare”. Zij gingen een tijdje samen optreden.
De inhoud is helemaal anders dan in het lied dat Johan publiceert.
In het lied op het blad van Co-Be gaat het over Gustaf die sterft. Op zijn sterfbed huwt hij met Laura: “Zij die waren op aard, voor malkaar geboren / gelijk een roos die verslenst ging hij verloren…”
Beiden drukken hun onvoorwaardelijke liefde voor elkaar uit.
Na Gustafs dood wordt Laura non “om te stelpen haar verdriet”. In het klooster noemt men haar “de bloem der smarten”. En ze besluit: “‘k wilde dat ’t met mij ook was gedaan”.
Vriendelijke groet,
Jan