De Duivel

De Duivel

[A] onbekend [C] Henk Scholten, Jack Bulterman

De mensen hier op aarde zijn toch dikwijls zo gemeen
en van de meeste stervelingen deugt er haast geen één.
Het egoïsme is zo groot!
Van hun geboorte af tot aan hun dood.
Maar daarom komen zij er ook zo makkelijk niet af,
en krijgen dan als loon van mij vast hun gerechte straf.
0, sterveling bedenk dit wel:
ik grijp je in m’n klauwen, en ik sleep je naar de hel.

Ik ben de Duivel, ik kom je halen,
ik ben de Satan, mee naar de hel.
Je hebt je hele leven anders niet dan kwaad gedaan
en daarom moet je dadelijk met mij mede gaan.
Ik ben Mefisto, zie je mij grijnzen,
oude zondaar je krijgt je straf,
want wie op aarde niet goed leefde, zeg ik hier secuur,
moet als ’n bosje hout nu branden in het vagevuur!

Kijk naar die heer, u kent hem wel, zie, hij gaat aan iets mank,
hij kan het maar niet laten, hij houdt veel teveel van drank.
Dat is beslist een dure grap,
want daarvan lust hij vast en zeker pap.
Slechts als de klok weer vroeg slaat, eerder gaat hij niet naar huis.
Hij denkt dat ’t vrouwtje slaapt nog, maar o he mel wat ’n kruis,
toevallig is ze net nog op,
en slingert al de kopjes en de theepot naar z’n kop.

Wat zie ik daar? Dat meisje in het hoekje van de zaal,
ze heeft beslist een straf verdiend, ze deed kwaad menigmaal.
Jij hebt bij mij verloren spel,
en gaat met ’n enk’le reis recht naar de hel.
Je bent het meisje dat met zoveel jongens heeft gegaan.
Je sprak met elke jongen af maar hebt ze ,,laten staan”
Al klaag je nog zo ,,ach en wee”,
ik grijp je in m’n klauwen, en ik neem je lekker mee.