Laura (kluchtlied)
In het liederenschrift van Eugenius Koopman vonden we als “kluchtlied” nr 35 het relaas over “Laura”, zonder opgave van melodie.
De eerste strofe is vrijwel identiek aan die van “zang nr. 4” in de “Suffragettenrevue” met 12 liederen van Louis Michiels uit Leefdaal. Die schreef de revue in 1912 ; “zang nr 4” heeft bij hem maar 1 strofe.
We denken nog steeds dat Koopman liederen en voordrachten verzamelde die in de talrijke Antwerpse café-chantants werden gezongen tussen 1900-1916. Dat daar een lied uit een revue, geschreven en opgevoerd in Leefdaal anno 1912, zou gezongen zijn lijkt ons sterk maar niet onmogelijk. De kans dat het omgekeerde gebeurde ligt iets meer voor de hand.
Hoe dan ook kunnen we de muziek die L. Michiels (op)schreef perfect plakken op de versie genoteerd door Koopman. Hij voegde er een korte instrumentale intro aan toe; u herkent daarin ongetwijfeld “rotte pataate”
Laura (kluchtlied)
1028 [AC] onbekend
Geachte vriendenschaar,
mag ‘k iets van u verhopen?
Hebt gij somtijds geen vrouw
langs hier voorbij zien lopen?
Z’is donkerbruin van haar
en schijnt pas veertig jaar
Omdat ik ze oprecht bemin ja zoek ik haar
Net gezicht, bevallig wicht, z’heet Laura
Al mijn pree die heeft ze mee, Laura
Z’is op zwier met ’n grenadier, Laura
Ach kwam zij maar weer bij mij, Laura
Van op den dag dat ik
met haar ging kennismaken,
‘k was zo in mijnen schik
als wij van minnen spraken.
Ik kocht haar goudsatijn
en kleedde haar zo fijn
Waarom mag zij voor mij
dan toch gaan lopen zijn?
Liefste, keer bij mij weer, Laura
Arme soos, weest niet boos, Laura
Ach verlaat dien soldaat, Laura
Kom als ’t kan bij uwen man, Laura
O ja ’t is waar,
ik ben vergeten nog te zeggen
dat mijne brave vrouw
heel goed de kaart kan leggen.
Voor Duits of Engelsman,
’t was eender wie er kwam,
’t was zeker dat z’hem
zijne portemonnaie ontnam
Z’was habiel in die stiel Laura
Haar verzet was het buffet Laura
Door haar keel goot ze veel Laura
Doch voorwaar min ik haar Laura
Toch zal ik getrouw in alle kant en hoeken
mijn allerliefste vrouw,
mijn lieve Laura zoeken.
Kom ik op ’t onverwachs, bind ik haar daad’lijk vast
als was ‘t dat zij een koppel
Grenadiers mee bracht.
‘k Hou mij kloek, ik ga op zoek naar Laura
Dan voorwaar vind ik haar Laura
Maakt zij last, bind ik haar vast, Laura
En tevree breng ik haar mee Laura
 |
Partituur * Laura * |
 |
1. instrumentaal
|
Bronnen: Uit "Liederenschrift E. Koopman", circa 1916 (MUZ0349 lied nr 35) Met bijna zelfde tekst (1e strofe) in "Suffragetten-Revue" van Louis Michiels, 1912, Leefdaal, die claimt "auteur" te zijn.