Herinnering uit het gruwelkamp van Breendonk
Hubert Geens uit Aarschot verwerkte enkele verhalen van overlevenden uit het concentratiekamp te Breendonk in een pakkend lied. We vonden het terug op een liedblad uitgegeven in Wijnegem door M. Van Biene.
De melodie komt van het Duitse lied “Hörst du mein heimliches Rufen” (1939).
Herinnering aan het gruwelkamp van Breendonk
994 [A] Hubert Geens [C] G.Plato
Vrienden, hebt gij hier al horen spreken
van Breendonk het groot gevangeniskamp,
waar wij werden heen gebracht
en gans ons gemoed versmacht?
Wie had dat er hier ooit gedacht.
Wat hadden wij toch misdaan
om die mart’ling t’ondergaan,
voor ons elke smart, elke pijn
waarom heeft dat moeten zijn?
Vaarwel, geliefde moeder teer,
nooit ziet gij mij er nog weer.
Want ik sterf weldra, het is met mij gedaan,
ik kan het niet langer doorstaan.
Ik voel mijn krachten begeven,
’k zie jou steeds voor mij zweven.
Ach, mijn moeke lief, hoort g’uwen jongen niet?
Moeder, moeder lief!
Dagelijks moest ik er mij ontkleden,
om er mijne folt’ring t’ondergaan.
Men sloeg er mij met een zweep,
doch het was nog niet gedaan,
ik moest uren in de koude staan.
Men groef er mij in den grond,
’t slijk kwam er tot aan mijn mond.
Dan werd ik in ’t gezicht gespuwd,
een prop in den mond geduwd.
 |
Partituur * Herinnering aan het gruwelkamp van Breendonk * |
 |
1. instrumentaal
|
Bronnen: zangwijze: Hoor je in stilte het roepen (1941) "Hörst du mein heimliches Rufen" (MUZ0816 pag. 116) liedblad Geens-Van Gestel (MUZ0897 pag. 40)