De mannen
Bertino zong een liedje over “de mannen” op de melodie van “Aan de kaai van ’t schipperskwartier”. Hij deed dat in het Oostends en de originele tekst (volgens het boek “Muzikaal Erfgoed van Oostende”) begint als volgt:
Menschen, je peist dank het nie kannen Of dank het nie willen doen Een liedje ziengen van de mannen Ja, zo over hunder fatsoen Hunder wuuf kannen ze koejoneeren Ze sien boas met hunder geweld ’t Zoaterdags me ’t ploat van Meneere Die potten ze an hunder geld. REFREIN Toebak, bier en vele uutgoan Dat is hunder leven. ’t Wuuf die moet den eesten opstoan Is ’t eten nie gedoan. Ze vloeken en schelden voe dood ‘k goan een op je tanden geven ’t Is gin een lief vintche die deugt ’t sien ol Jans van vreugd.
Dat hebben we naar best vermogen vertaald naar “universeel marktzangers-vlaams” zodat het ook voor ons eventueel zingbaar wordt.
Uit de tekst moet blijken dat Bertino de mythische superioriteit van de mannen volmondig in twijfel trok. Hij hoopte daarmee misschien goede punten te behalen bij de Oostendse vrouwtjes, maar vergat dat hij ook ’n man was en dus net zo goed een “lief ventje dat niet deugt”.
De mannen
939 [A] Bertino [C] Octave Grillaert
Mensen, je peinst da’k ’t niet kanne
of dat ik het niet wille doen:
een lied zingen van de mannen,
ja, zo over hun fatsoen?
Hun wijf kunnen ze koejoneren,
ze zijn baas met hunder geweld.
’t Zaterdags met de pree van menere,
potten ze al hunder geld.
Toebak, bier en vele uitgaan,
dat is hunder leven.
’t Wijf die moet den eersten opstaan:
is ’t eten niet gedaan?
Ze vloeken en schelden, voor dood:
’k ga één op je tanden geven.
D’r is geen één lief ventje dat deugt,
’t zijn al “Jans van vreugd”.
Willen ze dan eens gaan kijken
naar sport, naar boksen of voetbol?
’t Wijveke mag niet veel spreken,
’t ventje zijn hoofd is op hol.
Dat vlees is weeral slecht gebakken,
de patatten zijn zonder zout
De soep die heeft zo’n rare smaken,
de groenten zijn veel te koud.
Maar die “ontembare leeuwen”
die zijn in mijn ogen niet groot
In plaats van heel luid te schreeuwen,
’t is koud, ze zijn bekans dood.
De griep of een blauwe plekke:
ze zijn ziek, het is weer geflikt.
’t Wijf zit er mee in haar nekke,
waar God zijn schoon brood in steekt
 |
Partituur * De mannen * |
 |
1. instrumentaal
|
Bronnen: zangwijze: Aan de kaai in 't schipperskwartier tekst in "Muzikaal erfgoed Oostende - deel4 (MUZ0930 lied nr 1079) "opgedragen aan alle Oostendse vrouwtjes"