2

Witte rozen

Geplaatst door Johan op 29 augustus 2013 in cahiers, liedbladen, liederen, Over Liefde & Verdriet, schrift Louis Laermans |

Dit lied beschouwen we zo een beetje als de oer-smartlap. Het werd circa 1935 geschreven en gezongen door E. Paoli en L. Tummers en op plaat gezet door Willy Derby, die wel meer composities van deze heren op zijn repertoire had.

Enrico Paoli blijkt een pseudoniem te zijn van Henk Paauwe (1892-1942), een Amsterdamse zanger die zo te zien liever doorging voor Italiaan om zijn honderden zelf geschreven liederen aan de man te brengen. Er is ons nog een andere Amsterdamse zanger bekend die in de fifties ook een tijdje met succes de illusie kon wekken dat hij een Italiaanse operazanger was: Willy Alberti.

Paoli – Paauwe – vinden we vooral terug als auteur van maatschappijkritische liederen. Bekend is bv. “Het hondje van de rijken” dat er vele malen beter aan toe is dan de kinderen van de armen.

Hondje van de rijken - integraal

      1. Het hondje van de rijken - Kees Pruis en Stella Seemer - 78T (fragment)

Het lied werd door Kees Pruis op plaat gezet en daardoor vaak aan hem toegedicht, ten onrechte.

De andere componist, Lambert Tummers (1893-1951), was eveneens een productief artiest. Vele liederen van beide heren zijn dan ook bij de straatzangers – dikwijls de bedelende soort – terug te vinden: gezien de meelijwekkende liederen mag dat niet verwonderen.

liederen tummers
In het bekende lied “Witte rozen” behandelen ze het thema dat in die tijd nog altijd een levensgroot probleem was: de moeders van kroostrijke gezinnen stierven al te vaak tijdens of vlak na een bevalling. Dat had niet alleen te maken met gebrekkige zorg en slechte hygiënische omstandigheden, de kans dat er iets misloopt is natuurlijk groter naarmate er meer geboorten zijn. En dat maakt het zo mogelijk nog erger als de moeder van een zeer kroostrijk gezin er ineens niet meer is.

Het is voor ons vandaag moeilijk te begrijpen dat mensen graag luisterden naar dergelijke ontzettende verhalen, maar we vergeten dat het voor onze (over)grootouders bijna dagelijkse kost was.

We vonden nog andere liederen van Paoli en Tummers die op hetzelfde thema voortborduurden.

Klaasjes Wraak

In “Klaasjes wraak” gooit een kind met een steen naar een ooievaar en maakt hem vleugellam. Als de veldwachter hem berispt zegt hij dat die ooievaar zijn moeder heeft doodgebeten… Aangezien de ooievaar toen nog baby’s aan huis leverde, moeten we hieruit begrijpen dat de moeder bij de geboorte van Klaasje of van een broertje/zusje stierf.

Moeders ziekbed

In “Bij Moeders Ziekbed” wordt niet gespecifieerd waarom moeder stervende is. De (vele) kinderen antwoorden allemaal verschillend op haar vraag. Eentje denkt dat papa dan zal doen zoals de papa’s van vriendjes die hun moeder verloren: hertrouwen. En uiteindelijk komt het oudste dochtertje van pakweg 11 jaar aan het woord. Zij zegt dat mama zich geen zorgen hoeft te maken want dat zij zal thuisblijven van school en voor de andere kinderen zal zorgen, zodat ze niet naar een weeshuis moeten. Dat kan de moeder helemaal niet troosten want zij eindigt het lied met een oproep tot God om aub toch niet te moeten sterven.

In de “Witte rozen” kijkt Jantje uit naar de komst van een nieuw broertje of zusje. Hij zal zijn spaarpot openbreken om mooie bloemen te kopen voor het kindje én voor mama. Als  de bevalling gaat beginnen mag hij bij een tante gaan logeren, maar als hij terug naar huis mag merkt hij verbaasd dat de ramen verduisterd zijn…

We vonden dit lied terug – zonder vermelding van auteurs – op marktzangersbladeren van Jaak Van Gestel, van “koffie Beyers”, van Emile Watripont en anderen. Het was dus echt wel een populaire deun tussen 1935 en 1950.

Emile Watripont

Op YouTube zijn er vele versies van dit lied terug te vinden. Deze instrumentale amateur-versie op accordeon vinden we prachtig gearrangeerd.

Witte Rozen

024. [A] Lambert Tummers (°1893 +1951) [C] E. Paoli (Henk Paauwe °1892 +1942)

Jantje was een kleine kleuter
enigst kindje teer verwend
en op zeek’ren dag zei moeder:
“Hoor eens even, lieve vent.
Als je zoet bent komt er spoedig
’n zusje of een broertje bij.”
Nou dat was wat voor ons Jantje
en het ventje zei toen blij:
“Wanneer er een klein zusje kwam
kreeg zij van mij wat moois, zeg mam,

dan gaat mijn spaarpot open
dan krijgt die schattebout
een boeketje witte rozen
waar jij ook zo van houdt.”

Toen de ooievaar verwacht werd
moest klein’ Jan met tante mee
en hij was daarvoor een nachtje
nu de vrolijke logee.
Voor het geld uit Jantjes spaarpot
al wel tien keer nageteld
was er in een bloemenwinkel
gauw een lief boeket besteld.
En ’s nachts in bed, nog in zijn slaap,
zei in zijn droom de kleine knaap:

“Straks gaat mijn spaarpot open,
dan krijgt die schattebout
een boeketje witte rozen
waar mam ook zo van houdt.”

D’andre morgen bij zijn thuiskomst
zegt Jantje: “Wat vreemd vandaag,
kijk eens tante, de gordijnen
zijn nog helemaal omlaag.”
Snikkend sprak zijn vader: “Jantje,
nu heb je geen moesje meer,
zij ging vannacht met klein zusje
weg naar Onze Lieve Heer!”
En zachtjes legde Jan ’t boeket
op ’t dode zusje in het bed.

En wenend sprak toen Jantje:
“‘k bracht witte rozen mee,
lieve mam, hier lief klein zusje,
die zijn voor jullie twee.”

Partituur * Witte rozen *
      2. schitterende versie van Jo Leemans (fragment)

2 Commentaren

  • Gui Nijs schreef:

    Wat betekent ‘schrift Louis Laermans’? Gaat het over de Tiense dichter Louis Laermans (1872-1941)?
    Met dank

    • Johan schreef:

      Ik vermoed van niet. Wij vonden (een copie van) de bewuste schriftjes bij de Heemkundige Kring van Herent. Volgens de inleiding bij die schriftjes was deze Louis Laermans een geboren en getogen inwoner van Herent: “Deze schriftjes werden bij ’t overlijden van Louis Laermans gevonden op zolder. Ze bevatten allerlei liederen vaak zelf op een bestaande melodie gezet. Door wie weet ik niet. Als jongeman moest hij vaak (vaak met tegenzin) mee op stap met zijn vader Frans (1887-1959) en broer Edmond (1910-1996) langs de Herentse kroegen met een draaiorge1. Zijn grootmoeder Joanna Callaerts hield eveneens café in Herent : Bij den Bots in de Donkerstraat (nu gebroeders Massantstraat) of bij zijn toekomstige schoonouders JB De Becker – Adams ( bij Tiske Beeker) die een Herberg hadden in het dorp ” In de Ster”.

      Wij hebben trouwens een PDF-versie van deze schriftjes op de site gezet, evenals enkele andere dergelijke archiefstukken: klik op de knop “Bronnen” in de menubalk en u kan ze downloaden & uitpluizen.

Een reactie achterlaten op Gui Nijs Maak antwoord ongedaan

HTML-code is niet toegestaan (pech voor SPAMmers)

HTML-code niet toegestaan
Form filling spam bots are redirected to the FormSpammerTrap.com web site.

Loading...

Verstuur uw reactie

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Copyright © 1967-2024 Wreed en Plezant Alle rechten voorbehouden.
Deze site is gemaakt met behulp van het Multi sub-thema, v2.2, bovenop
het bovenliggende thema Desk Mess Mirrored, v2.5, van BuyNowShop.com