De valse liefde
Dit lied kozen we uit omdat we de opgegeven zangwijze nog niet eerder tegenkwamen… Het liedblad vonden we in de verzameling van Florent Meert.
In tegenstelling tot zijn Brusselse collega Jean-Louis Beullens vermeldt Charles Beuelens meestal wel de bijhorende zangwijze op zijn liedbladen, al helpt dat niet altijd om ze ook terug te vinden… ( “M’Amour”, “Den vuilen Papa”, …)
Hier is ons dat wel gelukt: “Voici la lune” is een compositie van Vincent Scotto op een tekst van Jean Rodor, uitgebracht in 1913. Op de cover van de bladmuziek worden 23 uitvoerders van dit lied vermeld, we kennen er geen enkele van… We hebben (dan ook) geen opname teruggevonden van een gezongen versie, maar wel een partituur en dat volstaat om het lied te restaureren.
De valse liefde
978 [A] Charles Beuelens [C] Vincent Scotto (1874-1952)
O wat is de liefde zoet,
zij geneest het jeugdig bloed
zo wonderschoon.
Ja de liefde reis
is een paradijs
gelijk een droom,
als men zo eens is bevriend
en dat men malkaar bemint
lijk man en vrouw.
Maar gene valsheid,
jalousie of nijd,
want dat brengt u in ’t berouw!
Droevig is mijn lijden
en wat klopt mijn hart.
Ach, waar zijn die tijden
dat zij mij zwoer liefde en trouw?
Valse vriendinne
g’hebt mij verleid.
Weg uit mijne zinnen,
adieu voor altijd.
Haar vergeten kan ik niet
ik sterf weg van het verdriet
wat droeve kwaal
want haar vervloekt beld
maakt mij gans ontsteld,
volgt mij overal
Ik zucht soms: hoe kan het zijn
zo lijden van minnepijn,
wat bloedt mijn hart.
Zij bracht mij in pijn
en liet mij alleen
o voor mij wat grote smart
Ware liefde heeft zij niet
zij vergeet mij lijk ge ziet
de valse meid.
Ik dacht van haar trouw
te maken mijn vrouw
ja voor altijd.
Maar zij denkt aan mij niet meer
en bracht mij in het hartzeer
wat ene schand’
Zij riep: ’t Is gedaan
weg met uw getraan
zij brak onze liefde baan.
 |
Partituur * De valse liefde * |
 |
1. partituur instrumentaal
|
|
2. orchestratie Band-in-a-Box
|
Bronnen: zangwijze: Voici la lune (1913) liedblad Charles Beuelens (MUZ0734 pag. 250)
Vader’s heengaan
Nog een tekst op een liedblad van René Vangeersdaele, wellicht ook de auteur. Hij leende de melodie van “Een dief uit vaderplicht” om afwisselend de vader-soldaat en de achtergebleven familie aan het woord te laten. Ook de zanger komt eventjes tussenbeide om alles te duiden, maar de toehoorders – zeker zij die pas zelf de Groote Oorlog overleefd hadden – begrepen maar al te goed waar het over ging.
Het leven van vader-soldaat hangt aan een zijden draadje en als hij het niet overleeft vreest de moeder dat ook de rest van het gezin zal sterven. Van honger en ontbering zonder kostwinner en ook een beetje van verdriet…
Vader’s heengaan
[A] René vangeersdaele (?) [C] onbekend
“De dag komt aan, de zon komt mij ’t ontwaken
mijn droeve dromen zijn weer reeds ontvlucht.
Zou vrouw en kinderen nog zijn in leven?
Als ik zulks denk slaak ik een zware zucht.
’k Zag hen voorheen aan mijne zijde scharen,
hun lieve blikken schenen mij zo zoet.
’k Zie nog de tranen langs hun wangen vloeien,
doch ’k ben van hen gescheiden met veel moed.
1. Dien nacht vergeten zal ik nooit,
toen mijnen plicht mij riep ten strijde.
’k Zag vrouw en kinders aan mijn zijde,
’t was voor ons beiden groot verdriet:
’t duurt toch zo lang eer ik hen wederzie.
Ach droeven nacht die wij moeten beleven,
het Vaderland riep ons ten strijde heen
op ’t onverwacht, het uur dat was geslegen,
misschien voor eeuwig scheiden wij vaneen.”
“In onze woon was alles droef en treurig,
o droeve nacht eer vader henen gaat.”
Ja kort daarop, wat moest en zou gebeuren,
men zag vader vertrekken als soldaat.
2. Dien nacht vergeten zal ik nooit, …
Nu zit hij daar zo moedig aan het strijden
doch ver van hem is zijne teed’re kroost.
In hare woon bij hunne lieve kinders,
zij bidt en treurt, vraag God wat er gebeurt.
“Uw braven Va heeft zich met moed gegeven,
ja ’t is een held, dat zweer ik u zo duur.
Hij zal voorwaar zijn laatste krachten geven
ofwel bezwijken onder ’t kogelvuur.”
3. Zo sprak de moeder, ’t harte brak,
zij kwam zich in tranen begeven.
“Moest uwen vader ginder sneven,
het waar ook gauw met ons gedaan,
wij gaan met hem het donker graf in gaan.”
 |
Partituur * Vader’s heengaan * |
 |
1. instrumentaal
|
Bronnen: zangwijze: "De dief" liedblad van René Vangeersdaele in "Zo de ouden zongen" (MUZ0132 pag. 110)