Reacties

In het liedjesschrift van Jean en Adèle Cuypers uit Rumst staat een gelijkaardige tekst – melodie niet vermeld – onder de titel “Aan ’t sterfbed getrouwd”

Ik had er een vriendin
ja, een bloemeken lief en schoon.
Zij stond in mijn hart en zin,
wij hadden elkaar trouw gezworen.
Ik ging haar man te zijn
en wij dachten ook heel tevreden
te samen in ’t huwelijk te treden.
Zij kreeg een ziekte vol van pijn

En zij sprak: aanziet mijn kind,
gij zegt dat gij het bemint,
hewel neemt mij dan tot uw vrouw,
blijf mij hier tot der dood getrouw.
Zo zal dan mijn lieve schat
op aarde geen bastaard meer wezen.
Gij ziet dat ik niet kan genezen,
ach voldoet mijn vraag en schep moed.

Zij nam dan het wicht
en kuste ’t op de bleke wangen.
Haar ogen tot mij gericht
zo sprak zij met veel verlangen:
Beziet de lieve klein,
lieve vriend, wees toch geen verrader,
ach, word van dit kindje een vader.

Zij sprak: ‘k heb geen moed meer,
genen doktoor kan mij weer helpen,
maar gij lieve minnaar zoet,
gij die mij het leven kunt stelpen,
ik smeek omdat gij
voor mijn kind met liefde zoudt zorgen
dan zal de goede daad u waarborgen
en ’t kindje is dan uit de lij.

Dat trof mij aan het hart,
ja, zij die kon niet meer genezen.
Ik lenigde haar die smart,
‘k omhelsde dat duurbaar wezen.
Ik sprak: ‘k blijf u getrouw,
heden kunt gij mijn hart overwinnen,
heden wordt gij mijne vrouw,
ik voldoe aan uw vraag en zinnen.

Des avonds werd zij berecht,
dan traden wij in den echt.
Ik stak dan den ring aan haar hand
zij was nog bij haar volle verstand.
Vaarwel, zie ze, lieve man.
Z’omhelsde het kind heel bewogen
en dan met de tranen in d’ogen
viel zij neer en stierf, zacht en teer.

Frans Currinckx alias “Rare Sus” zette op één van zijn liedbladen het lied “Hij ging maar voorbij” dat volgens hem moet gezongen worden op de wijze van “le bijou”. Welke wijze hij daarmee precies bedoelt is niet meteen duidelijk. Maar de tekst is wel duidelijk geïnspireerd door “Gij ging slechts voorbij / Tu n’as fait que passer”

Beste vrienden, ik twijfelde eerst maar nu ben ik zeker. Dit lied staat in mijn liedboek met als titel “Brief van een kind”.
Dan zou mijn moeder…..is de 4de zin in het 3de couplet
‘k Was nog een heel klein….is de 3de en 4de zin van het 2de couplet

Proficiat met jullie werk en aan allen een Gelukkig Nieuwjaar.
groeten van Richard

Het lied staat ook op een liedblad “eigendom van J.B. Rosseau en Jan Kohn, Bogaardenstraat 53, Antwerpen” dat werd gedrukt bij J. Heylen in Antwerpen. Bij het lied “De Nieuwjaarsbrief” staat vermeld “Woorden van Mevr. Van Winckel”. De eerder genoemde vermeende auteur heeft het dus niet geschreven in de betekenis van “bedacht” maar … opgeschreven.

De tweede strofe eindigt daar met:
“Dan zou mijn moeder niet meer wenen, geloof dat zij veel lijdt.”

De derde strofe met:
” ‘k Was nog een heel klein wezen, nog geen vijf jaren oud.
Kon niet schrijven noch lezen, maar nu ben ik reeds groot”

Die J.B. Rosseau heeft op een ander liedblad ook “Driemaal wenen” geclaimd als zijn werk, het is dus niet verrassend dat de melodieën fel op mekaar lijken, zoals ik in het slot van de liedbespreking al aangaf.

Dit lied staat op een liedblad gezongen door ene J.B. Rosseau die het ondertekent als auteur. Er staat op de achterkant in potlood “gekocht op de markt aan den Blauwen toren in Antwerpen op 8 III 1919”

Dit lied staat op een liedblad gezongen door ene J.B. Rosseau die het ondertekent als auteur. Er staat op de achterkant in potlood “gekocht op de markt aan den Blauwen toren in Antwerpen op 8 III 1919”

Lied ook te vinden op een vliegend blad met vermelding “Gezongen door Henri Peeters (Aerschot) en Frans Van Kets (Antwerpen). Drukkerij Jef Heylen”
Peeters en Van Kets waren getrouwd met de zusjes Van Gestel uit de gelijknamige marktzangersfamilie.

In deze versie ook een apart slotrefrein:

Dat ze den laatsten Duits maar doen kreveren,
die moordenaars, zegt ons Prins Leopold.
Ze moesten z’in ’t Park van Brussel placeren
en ze dan gieten ook vol petrol.
Maar den Keizer moesten ze eerst opbrengen,
terwijl hij roostert, speelt men de Brabançonne.
Den Belg en Fransman die zullen dan zingen:
Pas d’pardon, pas d’pardon, sale cochon.

Ook terug te vinden in archive.historischedrukkerij.be

Vertaling ook terug te vinden op een liedblad uit Deurne, lijkt fel op de versie van “Zo De ouden Zongen”, bewaard in archive.historischedrukkerij.be (maar ondertussen niet meer online of verhuisd)
Hierbij een screenshot dat we gelukkig tijdig maakten.

Prachtige muziek zeer verzorgd bedankt voor al het werk dat u hier aan besteedt .
Prettige feesten grtn freddy