Reacties

Grosso modo dezelfde tekst wat het refrein betreft schreef marktzanger Frans Jacobs op zijn liedblad nr 112. De strofen zijn helemaal anders maar de muziek is ook weer dezelfde. Frans Jacobs woonde in Gent …

l Compleet
‘k Kwam pas maar uit de schoole
Als mijn moeder sprak tot mij
Zie jongen luistert vrij
Wat stiel begeerde gij
‘k Zei moeder ‘k heb een velo
En ik zie een groot faveur
Ach laat mij ’t stielke leeren van coureur

Refrein
Om coureur te worden moet ge kunnen rijden
Ja uw beenen mogen in geen knoopen slaan
Ge moogt niet drinken uf niet rooken en niet vrijen
Niet te vroeg al bij de schoone meisjes gaan
Goed geschapen zijn van ooren en van pooten
Slaan uw polsen meer dan 100 ’t is kadee
Laat u dan maar loopen tusschen al de groeten
’t Zij met Hamerlinck, De Kuyscher, gij moet mee

2 Compleet
Mij eerste koersken dat ik deed
Die sloeg mij nogal mee
‘k Had er onverveerd
Mijn beenen ingesmeerd
Als men van achter telde
Kwam ik g’heel den eerste toe
Zij kregen om den duivel mij niet moe

3 Compleet
Een jaar of drie gereden
En kreeg kennis met een meid
Was ik met haar alleen
Dan vroeg ze mij verblijd
Wat voor een stiel die doet ge
En ‘k kreeg mijn buize per malheur
Als ik haar zei dat ik leerde voor coureur

EINDE

Frans Jacobs schreef op dezelfde melodie een lied met dezelfde titel en een identiek begin van het refrein (liedblad nr 60 lied nr 8). Wie heeft bij wie gespiekt?

Refrein:
Garçon geef mij een bockske
voor mij en voor mijn mokske
niet te groot of niet te klein
maar ’t mag geen schuim op zijn
garçon geef mij een stoutse
voor mij en voor mijn loetste
’t spreekwoord hoort men zoovele
van slout en bokskens fijn.

In “De Vlasbewerker” van Maart 1902 staat de eerste strofe van dit lied als commentaar bij “Onze Plaat” – bedoeld wordt een afbeelding van 3 kinderen aan de poort van de fabriek in putteke winter …
Ook in de krant “De Vooruit” wordt het lied meermaals geciteerd tussen 1887 en 1909, helaas, telkens als “traditioneel Vlaams volkslied” (toen al), zonder vermelding van auteur.

Beste
Mijn moeder zong indertijd het liedje van de gardeville voor me. Ik zou het willen gebruiken in een toneelstukje maar de tijd moet kloppen. Weet iemand van wanneer dit lied dateert?

Het lied staat ook in “Filosofen van de straat” pag 211 en in het liedschrift van Eugenius Koopman, pag 362, telkens zonder opgave van melodie en met afwijkende tekst.

Ondertussen vonden we een tekstversie in het handgeschreven liedjesschrift van Eugenius Koopman, daterend van circa 1917, getiteld “De blauwe golven”, duidelijk verwijzend naar de originele Franse titel. De tekst & vertaling aldaar is soms vollediger en plausibeler dan die van Tamboer, bijvoorbeeld op het einde van strofe 2:
Ach kindren lief, welhaast zijt gij niet meer,
Richt vruchteloos uw handjes tot den Heer
De wijde zee blijft doof van uw geschrei
Ach kinders lief, ‘k heb met u medelij

Het is dus zeer onwaarschijnlijk dat Lionel Bauwens deze vertaling zelf heeft geschreven.

– Bert Appermont (Componist) : Robert Finn
– Roland Cardon (Componist) : Guy Rodenhof.
– Jacob De Haan (Componist) : Dizzy Stratford en Tony Jabovsky.
– Henk van Lijnschoten : Ted Huggens, Michiel van Delft.
– F.J. Ricketts (van “Colonel Bogey”) : Kenneth Alford.
– André Waignein (Componist) : Rob Ares, Frede Gines, Rita Defoort en Roland Kernen.

Johan, dat nummer van Eddy roos over rik van looy. En dat andere. Heb jij dat in bezit?
Ik zoek er al lang achter.
Efdy roos leeft nog maar wil niks meer met muziek te maken hebben…

Volgens een opmerking op een (anoniem) liedblad is dit ” één van de vele liedjes van Honoré Lagae”. Het is inderdaad te vinden in het boek “Honoré Lagae (1863-1935), volkskunstenaar”, uitgegeven in 1985 door de Kristelijke Bond der Gepensioneerden in Sint-Eloois Winkel. Dat boek bevat een dertigtal (lange) liedjesteksten en plezante illustraties van cartoonist Nesten, maar helaas geen enkele aanduiding over de bijpassende melodieën.

Waarde Johan,
Het lied van de herderin en de jager kon ik in 1976 opnemen uit de mond van mijn nonkel Jef Huyghe (°Wulveringem 1913 – ib. 1990). Hij had een liedschrift (gestart ca. 1935) en zong op familiefeesten. Beroep: landbouwer in Wulveringem.
Misschien enkele interessante tekstvarianten.

Jef zingt, 4de strofe, vers 6:
“’t Is in een koeienstal” en vers 12: “met boerenpap…”

Strofe 5, vers 5: “En als de liefd’u kwelt…” / vers 9: “want zo een jacht zou u verdrieten” / vers 12: “ja, ’t is verdrietig zo ter jacht te gaan…”

Op enkele noten na zingt nonkel het lied ook volgens de meegedeelde melodie.

In mijn eindwerk (1979) beschreef ik de liederen van dit genre als een uitvloeisel van de pastorella.

Ze herinneren sterk aan het aloude, pastoraal-bucolische genre, meer in het bijzonder aan de pastorella. Die liedsoort heeft zich vooral in de 12de en de 13de eeuw in de Provence en in Noord-Frankrijk (inbegrepen het toenmalige graafschap Vlaanderen) ontwikkeld. Het genre was een reactie op het hoofse canzo van de Provençaalse troubadours. Het canzo bezong in hoogdravende bewoordingen de smachtende liefde van de ridder voor zijn onbereikbare, geïdealiseerde geliefde aan wie hij onbaatzuchtige dienst verschuldigd was. Een verlangen dat compleet lucht was, abstract, virtueel. De dichters van de pastorella staken daarmee de draak. De setting is identiek als in het canzo (natuur, idyllische omgeving, enz.), maar de taal is niet hoofs, veeleer volksrealistisch. Soms op het boertige af en recht voor de raap…
Andere mansfiguren die in zulke liedjes opduiken zijn “een heer uit de stad”, “een student”, “een rijke koopman”, enz. Ze lopen met hun fijne, vieze maniertjes allemaal blauwtjes op bij het ongekunstelde vrouwvolk van te lande.
Zo ziet men, denk ik toch, hoe een middeleeuws genre het bij manier van spreken nog heeft uitgehouden (via de mondelinge overlevering) tot ca. de jaren ’20/’30 van de 20ste eeuw.
Groeten,
Jan