Reacties

Hartstikke bedankt voor deze info,
al bijna 30 jaar niet gehoord, kippenvel!

beste,
geruime tijd ben ik op zoek naar een oud Brusselse lied en daar komen de woorden in “alle ,t’is in de sacosh” zou u dankbaar zijn mochten jullie de zanger kennen,

met vriendelijke groeten

J’ai 75 ans, et je peux vous dire que C’est magnifique, toutes ces vieilles chansons.
merci 1.000 fois, car j’en trouve de très belles.
Jean-Jacques.

Vandaag ontdekte ik een lied over de “Griep Espagnole” op een liedblad van Aloïs Van Peteghem, vlijtig ingescand en ons toegestuurd door Leo Coulier. Helaas is de tweede en derde strofe van het liedblad verminkt en maar half leesbaar. De gekozen zangwijze “Elle m’aime pas” is een obscuur cabaret-deuntje van de Franse komiek Pauly.

Interessant. Mijn vader zong het ook. Hij had zijn dienst gedaan eind jaren ‘50.

avond Johan,
Proficiat met de “oorlogsliederen”. Heel mooi.
Heb zelf een collectie soldatenliederen (Belg, Frans, Duits en Engels), gedichten en toneelstukken geschreven tijdens WOI in de tranchees.
Mijn naam is Walter Lelièvre en ben de voorzitter van de heemkring Ramscapple a/d Yser en tevens de stadsarchivaris van Nieuwpoort. Ben 72 en heb in 2014 het Belgisch madeliefje (kersouwken = West Vlaams) teruggevonden. Heb daar heel veel van zelfs een gedicht. Ik vroeg mij af of er ooit in een liedje het madeliefje is vernoemd?
nog een fijne avond,
Walter

Mijn vader, 89 jaar, kent het eerste deel van een liedje over de boeren, van Tamboer.

De boer heeft ook zijn gaven als je er iets voor doet
Met appels en met peren betaald hij U zo goed
Dan denkt hij in zijn eigen ‘k zal naar de Hemel gaan
Maar Sinte Pieter zal hem voor de poorten laten staan.
Refrein
Geef maar snoer,bij het roer alzo bestaat een boer!

De rest kent hij niet meer, wie kan mij de rest bezorgen?
Met dank.

Dit lied werd ook overgenomen in “Strijd Lawijt, honderd jaar werkmansliederen”, 2013, uitgeverij EPO, ISBN 978 94 91297 52 6

Ik ken na de strofe een ander refrein. ik schrijf het tussen het Brussels en het ABN; Brussels schrijven is niet simpel:

As ge ne werkman zijt
gerokt’ al a force kwijt
Da komt van ‘slove in doge en nachte
Nen ave mens daa’n verleest al zen krachte.

Wedde gij oud, woevui
Smijte z’ a on de dui?
Ge lugt op stroat en ge zet alles kwijt
As ge ne werkman zijt.

Er is nog een strofe waar de man voor de rechter verschijnt

“ge moet mij da pardonnere”

en verder:

” gin gratie vi a…”

maar dat kan ik niet terugvinden.

Iemand beter onthouden?

J.R.

Bertha Rusbach, de “bekende Volkszangeres van Antwerpen” schreef en zong een fel gelijkend verhaal, op een “Bekende zangwijze” maar welke weten we niet. Haar titel: “Voor degeene die trouwen.”
De “gelijkenissen” uiten zich in hele zinnen die vrijwel identiek zijn én dezelfde verontschuldiging tegenover de meisjes op het einde.
Volgens het dialectwoordenboek op https://www.mijnwoordenboek.nl/ is “scharten” (krabben) een uitdrukking die in Oost- en West-Vlaanderen gebruikt wordt maar niet in Antwerpen. Bertha Rusbach heeft het lied dus geleend…

We vonden het ook terug op een liedblad uitgegeven door Vincent Vandermaelen, alias “Pater Cent”, °1859 en dus actief op het eind van de 19e eeuw. Misschien is hij zelfs de auteur.

En bij nader toezien zou ook de melodie van “Het lied van de herderin” erbij passen, dat dateert zelf ook uit de 19e eeuw en is zeker ouder.

Tekst nu ook ontdekt op een anoniem liedblad (MUZ0917 verzameling van Leo Coulier) maar geen vermelding van de zangwijze. De tekst is grotendeels hetzelfde, er zijn op het (originele?) liedblad een paar afwijkende zinswendingen.

Een variante van dit lied werd medegedeeld door dhr. Mertens aan de eminente Leuvenaar Paul Reekmans. Hij publiceerde het in “De Leivese Liekesbuk” op blz. 60-61, met als ref. V30 en als titel: “Och, wa plezier as ge klaan zoët”.
Dat liedjesboek stuurde ik jou als bijlage per mail op 23 feb. 2016.

Interessant en knap stuk opzoekingswerk.
Sjapoo! Johan.

1000 x dank voor deze vondeling die ik zo vaak hoorde zingen door mijn grootmoeder, hier zoek ik reeds jaaaaaaren achter.

ik ben zo een fagot
ben heel tevreden nu weet ik ook hoe ik aan mijn familienaam kom

echt een heel leuke ontdekking

bedankt
myriam fagot

Ik kan alleen maar jullie feliciteren voor al het werk, opzoekingen, vergelijkingen en publicaties die jullie realiseren. Ik zal jullie zeker blijven volgen. Heel veel groeten van de Richard.

De melodie blijkt ook gebruikt te zijn voor “Het droevig einde van een schipper” Dat wisten we nog niet toen we dat lied vonden in “Geschiedenis van het café-chantant” en in “Zo de ouden zongen”. Hoewel de aldaar vermelde melodie door Walter Van Rieth uit de mond van een niet vermelde zegspersoon werd opgetekend, zijn de verschillen met de originele melodie klein.

De melodie van dit lied is gebaseerd op “Reviens vers le bonheur”. Dat is geen lied van Benech maar van Eugène Gavel – cfr “De droeve klacht van een deserteur“.

Ook mijn grootmoeder zong dikwijls een ( komisch ) liedje over een vondeling. Ik ken spijtig genoeg de volledige tekst niet meer. Misschien hebben jullie of iemand anders er nog weet van, ik zou in ieder geval heel blij zijn moest det volledige lied weer boven water komen. Ik gee alvast wat ik nog weet.

Mijn moeder was een meiske, ’t was een kindeke van een wijf,
die heeft er mij gekocht en opgebrocht een dag of vijf,
gene mens van de familie ’t zij nog meiske ’t zij nog man wisten daar ietske van.
Mijn moeder werd bedrogen door een hele rijke heer,
die zei legt dat kind te vinden, leg het op een akker neer,
steek er 20 duizend frank bij voor degene die het vindt en wag was ik gezwind.
En zij, zij legde mij, op een akker met savooien en parei.

Rupsen, maden, spinnekoppen kropen op mijn lijf, toen werd ik opgenomen door een medelijdend wijf,
die deed dat pakske open en dat meiske zag alras dat ik ne jongen was.

Dat wijf zei potverdomme voor die 20 duizend frank, breng ik er zo wel 7 groot hun hele leven lang
ze legde me in de wei onder de tepels van een koei, ik dronk melk en ’t was goei.

Nen tutter of ne sjokker heb ik toch nooit gezien,
ik kreeg alleen een voddeke met bruine suiker in,
van ’t varken zijn patatten kreeg ‘k er alle dagen drei,
dat was gezond, zei ze zij.

Dan volgt er nog een stuk waar de vondeling naar school gaat, zijn eerste communie doet en op het einde van het lied met zijn (stief) moeder trouwt. De laatste regel ken ik nog:

Hij die met zijn moeder trouwt, het is een raren tijd,
maar vrienden ‘k moet het zeggen, ’t was vandoen en hogen tijd.
Want 9 maanden later kwam er een vondelingske bij, ’t was er eentje van mij