2

De klacht van een blinde soldaat, door zijn vriendin verlaten

Geplaatst door Johan op 21 maart 2014 in liedbladen, liederen, Soldaten, Wereldoorlog |

Aan het front van WO I werd door beide kampen geëxperimenteerd met mosterdgas. Wie in zo’n gaswolk terechtkwam verbrandde zijn longen of werd stekeblind. Verbrande longen werden door de legerdokters meestal niet als beletsel gezien om aan het front te blijven, blindheid wel. De blinden werden dus uiteindelijk naar huis gestuurd.

Originele foto - cfr. scène uit "In Vlaamse Velden"

Foto WO I – cfr. scène uit “In Vlaamse Velden”

Niet dat ze daar met open armen werden ontvangen, zo blijkt uit het volgende lied. Lena, de verloofde van de blind geworden Robert, zegt hem onomwonden dat ze geen toekomst meer ziet voor hen en dat het geplande huwelijk niet kan doorgaan. Hardvochtig, maar begrijpelijk in een tijd waarin de man de kostwinner was: trouwen met een blinde was uzelf veroordelen tot levenslange armoede en ellende.

Robert legde zich dan ook neer bij het besluit van zijn geliefde met de woorden: “Ik zal ’t aanvaarden als was ’t ene straf, ik draag uw beeltenis met mij in het graf.”

 

De tekst komt van een liedblad van Aloïs Van Peteghem.

Melodie naar “Ne rendez pas les hommes fous”, F.L. Benech (1919)

Binst den oorlog heb ik moedig gestreden,
mijn oversten waren van mij tevreden.
Ja, ik trotseerde het grootste gevaar,
vocht als een leeuw tegen die beul barbaar.
Den Duits begon met zijn stikgas en vlammen,
dat kwam ons allen ’t gezicht te verlammen
en zo werd ik door dien woesten vijand
op enen morgen d’ogen uitgebrand.
‘k Zag niet een zier, ja, ik was stekeblind,
door pijn en smarten was ik zeer ontzind.

Wat ongeluk toch blind te zijn,
dat veroorzaakt mij hartepijn.
Toen mijn vriendin mij kwam ’t aanschouwen
zei ze: “Robert, ‘k kan u niet trouwen.”
Die woorden troffen mij zo hard,
’t ging als een moordpriem door mijn hart.
Mijn smeken kon niet baten
want zij heeft mij verlaten.

Op mijne vraag voldeed men mijne zinnen,
men leidde mij naar ’t huis van mijn vriendinne.
Vanwege haar was d’ontvangst eerder koel,
ik begreep gauw haar gedacht en haar doel.
In dienen staat kwam zij mij te beklagen,
maar als ik haar tot mijn gade kwam vragen
zei ze “Robert, dat kan toch niet bestaan,
gij kunt niet werken, zo kan het niet gaan.”
En zo werd ik door Lena afgezeid,
ik boog het hoofd in mijn smart en droefheid.

Ach ik beleef nu toch treurige dagen,
ik vind in niets nog plezier en behagen.
‘k Zie niets der schoonheid al van de natuur
en dat ontmoedigt mij toch op den duur.
Wil ik eens uitgaan, men moet mij geleiden,
geen mensen kan ik dan nog onderscheiden,
geen cinema noch toneel of een feest
kan ik bijwonen dat werkt op mijn geest.
Niets kan ik zien van de schoonheid en pracht,
’t blijft voor mij duister en ’t blijft voor mij nacht.

Ware het niet van mijn braaf oude moeder
en dat ik denke aan God, albehoeder,
‘k stelde een einde aan mijn lijdensbaan
want ’t is voor mij hier een droevig bestaan.
Lena gij hebt uwen trouweed verbroken,
toch blijft mijn liefde voor u niet verdoken,
als is’t dat gij mij nu heden verlaat,
voel ik voor u in mijn hart genen haat.
Ik zal ’t aanvaarden als was ’t ene straf,
ik draag uw beelt’nis met mij in het graf.

Partituur * De klacht van een blinde soldaat, door zijn vriendin verlaten *
      1. Wreed & Plezant concert *Grooten Oorlog* 2014
      2. Ne rendez pas les hommes fous (fragment) - Paul Gesky

Tags:

2 Commentaren

  • andreas Jaquet schreef:

    Hello
    Ook ik ben in het bezit van enkele oude liederen . Er is er eentje bij dat ook over een blinde soldaat gaat . Ik heb deze tekst nog van mijn grootmoeder , en als u weet dat ik ruim in de zeventig ben , dan begrijpt u dat het hier om een oud liedje gaat . Ik zal de tekst hier laten volgen ;

    De blinde soldaat
    Sedert vier jaar ben ik hier in het gasthuis
    Als welstellend meisje gekomen
    Ik kreeg geen nieuws meer van ouders of thuis
    Toch heb ik soms bange dromen
    Ik doe een werk van barmhartigheid
    De ongelukkigen helpen
    Door al hun tranen en smarten te stelpen
    Vind ik hier mijn bezigheid
    Dan voel ik van diep medelij breken mijn hart
    Dan roep ik uit volle kracht

    Refrein
    Genoeg houd op
    Er is reeds lang genoeg bloed vergoten
    Rouw en ellende stijgen ten top
    t’Is genoeg , gij hebt al lang verdroten
    De jeugd , de kracht
    Wordt uitgeput en versmacht
    Reeds duizenden offers zijn kreupel of blind
    Waar ik geen troost voor vind

    Juffrouw , waar zijt gij , ik roep u t’allen kant
    Hier vriend wat is uw verlangen
    Neem alstublieft mijn verband nog eens af
    Ik heb zo een pijn , ik voel mijn hart bevangen
    Kom lieve vriend gij moogt niet droevig zijn
    Kom zet u hier bij mij neder
    Maar wat zie ik , uw tranen vloeien weder
    Het werd door den dokter met nadruk gezegd
    Wenen voor u is slecht

    Refrein
    Wat geeft het mij
    Ik die toch niet meer kan genezen
    Wat wacht mij anders dan kommer en lij
    Daar ik voor heel mijn leven blind zal wezen
    Geen vrouw , geen kind
    Niemand waar ik nog troost bij vind
    Daarom laat mij wenen , t’verlicht mijn gemoed
    En het doet mijn hart zo goed

    Kom lieve vriend , hebt gij nog zo veel pijn
    Kom zet u hier aan mijn zijde
    Later komen er betere tijden
    Dan voelt gij kommer nog pijn
    Wanneer gij eens in uw huisje zult zijn
    In t’bijzijn van een lief wezen
    En gij niet meer voor de toekomst moet vrezen
    Dan draagt gij uw lot blijgezind
    Gij moogt niet droevig zijn lieve vriend
    Er is iemand die u bemind

    Refrein
    Komaan schep moed
    Laat u zo niet nedervellen
    Wanneer ik u zie met een opgeruimd gemoed
    Voel ik lust om naar uw borst te snellen
    En ook nog meer , wees fier op uw kruis van eer
    t’Bewijs dat gij veil had voor het land uw bloed
    Daarom sta op schep moed

    Dank voor uw troost gij edele ziel
    Gij zijt een der braafste vrouwen
    Dat mij de sluier van mijn ogen eens viel
    Om u te kunnen aanschouwen
    Maar gij zegt alsdat ik word bemind
    Och mocht gij dien lieven engel wezen
    Dan droeg ik mijn lot blijgezind
    Maar nee , ik ga te ver , ik heb te veel gevraagd
    Vergeving als ik u mishaag

    Refrein
    Geef mij uw hand
    Ik bemin u en gij hebt goed geraden
    Maar gij zijt rijk en boven mijn stand
    Uw familie zal mij versmaden
    En gij , een held
    Die staat veel hoger dan t’geld
    Wie is er de roem en de kracht van ons land ?
    Het volk , de werkmansstand
    —————————
    Ik hoop dat ik u hiermee een plezier gedaan heb ; Ik bezit nog een aantal van die oude liedjes ; af en toe zal ik er u eentje toezenden .
    Met vriendelijke groeten – Andreas Jaquet

    • Johan schreef:

      Bedankt, Andreas. Ik heb van deze tekst slechts 1 ander spoor: http://www.seniorplaza.nl en het blijkt dat zij die tekst ook van u kregen 🙂
      De melodie (her)kennen we niet al maak ik mij sterk, afgaande op het metrum van het refrein, dat het een walsmelodie betreft.

Een reactie achterlaten op Johan Maak antwoord ongedaan

HTML-code is niet toegestaan (pech voor SPAMmers)

HTML-code niet toegestaan
Form filling spam bots are redirected to the FormSpammerTrap.com web site.

Loading...

Verstuur uw reactie

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Copyright © 1967-2024 Wreed en Plezant Alle rechten voorbehouden.
Deze site is gemaakt met behulp van het Multi sub-thema, v2.2, bovenop
het bovenliggende thema Desk Mess Mirrored, v2.5, van BuyNowShop.com